Төзіп,төзіп,төзіп шаршадым.
Кезіп,кезіп,кезіп жер шарын.
Нәзік,нәзік,нәзік жүрегім
Төгіп,төгіп,төгіп моншағын,
Қайырмасы
Әр күн сайын,
Елесіңе гүл беремін.
Сөйлей алмай күрмелемін,
Ала сапран сезімімді
Сезе тұра үндемедің
Соңғы демім қалса дағы
Атыңды айтып үлгеремін
Көк жиегі көрінбейтін
Маxаббат қой бұл дегенің
Айтшы жаным сені қашан
Сені қашан бір көремін
Төгіп төгіп төгіп жасымды
Жанның мұңы жаңа басылды
Енді қайдан табар екенмін
Сен секілді жаным асылды